Wednesday 24 February 2010

कुतूहल

लवले होते फुलुनि ताटवे नव्या वसन्तात,
चंद्र बिलोरी शिँपित होता रजताने रात.

बसलो होतो हिरवळीत गुणगुणत भावगीत,
आशा पक्ष्यांपरी उडाल्या होत्या गगनात.

तोच अचानक फुले कोठुनी पडली ओँजळभर,
आणि खोडकर तुझे हात ते आले खांद्यावर.

कलेकलेने चंद्रापरि ते प्रेमही मावळले,
शीड फिरवुनि तारु आपुले माघारी वळले.

आज पुन्हा त्या जागी येता तुटलेले धागे,
ताटव्यात या दिसती अजुनी हो अंतर जागे.

आज नसे ती व्याकुळता, ना राग ना अनुराग
विझून गेली कधीच, जी तू फुलवलीस आग.

मात्र कुतूहल केवळ वाटे वळताना पाउले,
किती जणांवर उधळलीस वा उधळशील तू फुले.....

- कवी कुसुमाग्रज

No comments: